Maar heb er eerlijk gezegd een slecht oog in. Ben sowieso wel wat negatief aangelegd als het over dit onderwerp gaat (kan ook moeilijk anders na zo lang negatief nieuws), maar heb echt het gevoel dat het niets gaat zijn. Voel soms wat vocht lopen en nee, dat had ik ervoor nog niet ook al nam ik die Utrogestanbolletjes. Dus dan denk ik, dat is de voorbode op m'n menstruatie. Soms ook wat ongikrampjes erbij, dus...
Ik heb trouwens gelezen dat de maandstonden kunnen uitblijven door die Utrogestanbolletjes, dus als ik ze morgen niet krijg, zou ik wel al een beetje blij willen zijn, maar als die bollen dat tegenhouden, weet je het nooit he. Je bent trouwens nooit zeker voor de bloedresultaten het bevestigen. En dan nog... Er kan nog altijd zoveel misgaan. Ik denk dat ik nooit gerust zou zijn. Maar daar ga ik nog niet over zitten piekeren, eerst resultaat en dan zien we wel weer.
Door m'n werk ben ik door de dag altijd thuis en dan is het uiteraard nog extra moeilijk om er allemaal niet mee bezig te zijn tgo dat je de ganse dag gaat werken. Daarom heb ik deze blog ook opgestart, om een beetje te kunnen ventileren.
Maar als het resultaat morgen negatief gaat zijn, moet ik me weeral er bovenop halen. Hoop dat dit gaat lukken, want dat wordt steeds moeilijker en moeilijker... En ja, wanneer zou ik dan aan de volgende beurt kunnen beginnen, je moet daar altijd een tijd tussen wachten om je lichaam te laten recupereren. Wat wel een beetje normaal is, maar ik wil door he, ik wil eindelijk resultaat!!! Maar ja, ik weet nog niets tot morgen. Dus ergens blijven we nog steeds hopen... We zullen wel zien., maar zo voel ik me vaak .........
Mijn lieve dochter,ook al weet ik alles toch moest ik een traantje wegpinken toen ik je blog las. Ondertussen weet ik ook de uitslag van je bloedonderzoek je belde me, weeral slecht nieuws .niemand weet hoe graag ik een kleinkind van jullie wil ,al heb ik 2 fantastische kleinkinderen van mijn andere dochter. Ik zit nu aan de keukentafel met tranen in mijn ogen .lieve schat ik weet niet wat ik tegen je moet zeggen ,alleen verlies de moed niet .je zus en ik steunen je door dik en dun ,we staan altijd voor je klaar . Ik weet dat je het niet gemakkelijk hebt. Maar samen kunnen we het wel. Je mama
BeantwoordenVerwijderenJa, ik vond het weeral verschrikkelijk nieuws. Weet soms echt niet meeer hoe de draad terug op te pikken. Ik blijf nog altijd hopen dat het ooit wel eens lukt. Het ergste vind ik dat ik maar ouder en ouder word en zo (moest het lukken) ook minder tijd kan doorbrengen met m'n kinderen. Ik blijf precies altijd aan de kant staan. Iedereen krijgt kinderen, mensen die een pak jonger zijn dan mij hebben er al twee of drie. Da's gewoon te erg voor woorden...
VerwijderenMaar goed dat jullie er zijn om af en toe eens bij uit te blazen en die me proberen zo goed mogelijk te begrijpen. Laten we samen nog altijd duimen en hopen...
het is triest,maar een onwaarschijnlijk mooie blog dat je hier neerschrijft.ik hoorde al wel iets via je mama of je zus...maar nu ik het hele verhaal kan meevolgen,kan ik pas goed begrijpen,wat jullie allemaal al meemaakten.geef de moed echter niet op debby...eens zal de dag komen voor jullie,je weet wat ze zeggen over de maand mei he!!wij duimen alvast mee!!grtjs,jenny
BeantwoordenVerwijderenBedankt Jenny. Een heel deel mensen hebben er inderdaad hier en daar wel eens iets over gehoord, maar voor wie het echt wilt weten hoe het zit, kan het meevolgen op deze blog.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk blijft ons ei in mei "hangen" he :)