Gisteren was het weeral tijd voor een nieuwe echo, die van 28 weken. Natuurlijk weer heel de dag spannend afwachten, want wij mogen pas 's avonds als laatste komen, vermits deze echo toch snel een uur in beslag neemt. Eigenlijk was de voorbije maand goed meegevallen, niet teveel klachten, het nog steeds rustig aan gedaan...
Maar toch was het deze keer niet zo goed. Als eerste controleerde ze mijn baarmoederhals en deze was serieus aan het inkorten: van 3,8 cm vorige keer naar nu nog 3 cm. 3 cm was nog net het minimum, als ik daaronder kwam, moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis. Ze vroeg of ik of veel harde buiken had en ik vond persoonlijk dat deze fel geminderd waren. Ook geen bloedverlies of krampen. Alleen een beetje last van mijn rug, maar dat kon ook gewoon rugpijn zijn, dus... Schrok ik wel een beetje van dit resultaat. Ze nam een uitstrijkje dat grondig onderzocht ging worden, mijn urine werd gecontroleerd, ik moest een suikertest doen en werd een uur lang aan de monitor gelegd. De vroedvrouw probeerde de twee hartjes te zoeken, maar dat was echt wel moeilijk. Eentje liet het gemakkelijk vinden, maar het ander (waar de placenta voorlag) zo goed als niet. Heel af en toe was er eens een "bonkje" te horen, maar dan sloegen die twee hartjes door elkaar, dus een gebonk tot en met... Ook werd er een machientje op mijn buik aangesloten om de harde buiken te meten, maar net zoals ik dacht had ik tijdens dat uur twee hele kleine puntjes op,de grafiek en was het voor de rest plat. Dus eigenlijk zo goed als niets. Pff, ik vind het echt raar! Wanneer ik allerlei klachten heb en me ongerust zit te maken, zijn de controles goed. Als ik denk dat alles in orde is, is het weer het tegenovergestelde... Nu moet ik wel elke week terug op controle gaan, want als het nog meer inkort, zal ik moeten blijven vrees ik. Ik was even helemaal van de kaart gisteren. Maar ze zei om nog niet te panikeren, dat het nog 3 cm was en niet 1 cm bijvoorbeeld. Weeenremmers waren ook nog niet nodig. Ze wou dit zo lang mogelijk uitstellen, want die medicatie werkt ook,maar voor een bepaalde tijd.
Goed dat met de beebjes zelf tot nu alles nog in orde was. Ze heeft weer heel veel nagekeken waaronder hartje, niertjes, ruggengraat, alle lichaamsdelen. Alles was goed. Ze hadden beiden ook nog genoeg vruchtwater en wogen nu 1064 en 1085 gram wat pal op het gemiddelde lag voor deze termijn. Beter kon niet zei ze, maar we moesten er wel rekening mee houden dat ze waarschijnlijk wel onder het gemiddelde gaan zakken, omdat het natuurlijk een tweeling is. Het gebeurt zelden dat iemand twee kindjes van 3500 gram op de wereld zet...
En nu heb ik dus platte rust voorgeschreven gekregen. Toen ik vroeg of dat ik de hele dag echt plat moest liggen, zei ze dat ik natuurlijk af en toe wel eens recht op een stoel,mocht zitten. Maar ik mocht voor de rest niets meer doen, niet poetsen, niet koken, niet winkelen, niets. Enkel nog plassen en douchen. Dus...alles komt nu op de schouders van mijn vriend en mijn ma. Ik vind het echt frustrerend dat ik niet meer kan helpen en alleen maar kan toekijken, maar als het moet, moet het! Alles voor onze twee beebjes, in de hoop dat ze het zo lang mogelijk volhouden in mijn buikje!
Deze week gingen we normaal ook de kinderkamer in orde brengen, maar ik zal daar helaas niet aan kunnen meehelpen. Dat vind ik echt jammer, had daar zo naar uitgekeken om alles mooi aan te kleden. Nu moet ik rekenen op de goede smaak van vriend en familie... Maar goed, laat ze hun gang maar gaan, ik ga me enkel focussen op het rusten en het rusten en het rusten en duimen en hopen dat onze twee meisjes goed bijkomen en nog zo lang mogelijk blijven zitten!!!
dinsdag 26 maart 2013
maandag 4 maart 2013
24 weken gepasseerd!
VoilĂ , weer een echo rijker! Vorige week hebben we onze twee beebjes nog eens fijn kunnen bewonderen. Deze keer was het niet zo'n uitgebreide echo als de vorige keer, maar alles leek er goed uit te zien. In mijn zwangerschapsdagboek stond dat ze waarschijnlijk rond de 500g zouden wegen, dus ik dacht dat ze rond de 450g zouden zitten, iets minder omdat het een tweeling is. Maar toen de gyn alles had gemeten, kwam ze op een gewicht van 630 en 650g. Wauw, dacht ik meteen!! Dat is echt wel goed. Alhoewel er op het schermpje bij kwam te staan dat ze dan net nog geen 24 weken oud zouden zijn, vond ik dit echt een fantastisch gewicht.
Toen ze (ondertussen voor de 3de keer) nog eens het geslacht wou checken, zag ze bij het eerste meteen dat het zeer duidelijk een meisje was. Maar het andere kon ze niet goed controleren, omdat de beelden van de eerste erdoorheen kwamen. Ze worden nu vrij groot en de beelden schuiven een beetje over elkaar heen, waardoor het voor haar soms moeilijk onderscheid te maken is tussen de twee. En wij zien uiteraard niets anders als ledematen over, door en langs elkaar :s "Maar ja, ik heb het de vorige twee keren wel heel duidelijk gezien dat het ook een meisje was, dus zal het wel kloppen." zei ze. Dus daar gaan we dan maar vanuit.
Met mij is het de voorbije maand veel beter gegaan als de vorige maand. Niet al te veel klachten, niet te veel stress/paniek, zo goed als niets meer opgezocht op internet. Ik probeer me zo rustig mogelijk te houden en voorlopig lukt me dat. Alhoewel er 1 dag in die maand was dat ik me wel zooooo gestresseerd had (in eigenlijk iets of liever iemand die het helemaal niet waard is) dat ik daar de ganse dag nog van geweten heb. Als ik daarvoor af en toe een harde buik had, had ik die nu de hele dag door. Mijn buik spande zich zo hard op en dat drukkende gevoel ging niet meer weg. Ook toen ik me neerlegde en probeerde te rusten hielp dit niet. Natuurlijk was ik toen wel een beetje angstig, want elke gyn had tot nu toe gezegd dat harde buiken niet mogen aanhouden. Dus... ben ik de dag nadien voor alle zekerheid even naar de vroedvrouw geweest om aan de monitor te hangen. Daar maten ze met een machine de frequentie van de harde buiken en natuurlijk had ik er toen bijna geen last meer van. Ook zochten ze naar de hartjes, maar konden deze niet vinden. Dat was blijkbaar vrij moeilijk met een tweeling, zei de vroedvrouw. Maar nadien moest ik toch nog op controle bij de gyn zelf, wat ik eigenlijk niet had gedacht. Ik dacht dat ik enkel even aan de monitor zou moeten hangen. Maar des te beter, dan wist ik nadien zeker of alles in orde was of niet. En dit was gelukkig zo. Ze zei dat bij teveel harde buiken de baarmoederhals sowieso moest gecontroleerd worden, omdat dit een effect daarop kon hebben. Maar alle geluk was deze niet verweekt en kon ik met een gerust hart naar huis.
De rest van de maand is verder heel goed verlopen. We hebben nog wat spulletjes voor onze kleine meisjes gekocht. Nu moet er dringend aan de kinderkamer gewerkt worden. Deze moet nog geschilderd worden en spijtig genoeg is dit allemaal werk voor mijn vriend, vermits ik hier niet bij kan en mag helpen. Daarna moeten de meubeltjes nog gehaald en in elkaar gestoken worden, gordijnstokken opgehangen, gordijntjes gemaakt. Ik heb ook nog ongelooflijk veel spullen van mijn zus gekregen, die nog moeten gewassen en gesorteerd worden. En dan is het werk voor de doopsuiker, die ik volledig zelf in elkaar ga steken, alsook het geboortekaartje nog maken. Nog werk genoeg dus, maar fijn werk! Maar ik ga er allemaal toch niet te lang meer mee wachten, je weet nooit hoe het allemaal nog loopt en de laatste weken zou ik graag rustig en op m'n gemak willen doorbrengen in plaats van in hectische toestanden alles nog moeten afwerken.
Zo, ik hoop dat de komende maanden nog even goed mogen verlopen. Tot binnenkort!
Toen ze (ondertussen voor de 3de keer) nog eens het geslacht wou checken, zag ze bij het eerste meteen dat het zeer duidelijk een meisje was. Maar het andere kon ze niet goed controleren, omdat de beelden van de eerste erdoorheen kwamen. Ze worden nu vrij groot en de beelden schuiven een beetje over elkaar heen, waardoor het voor haar soms moeilijk onderscheid te maken is tussen de twee. En wij zien uiteraard niets anders als ledematen over, door en langs elkaar :s "Maar ja, ik heb het de vorige twee keren wel heel duidelijk gezien dat het ook een meisje was, dus zal het wel kloppen." zei ze. Dus daar gaan we dan maar vanuit.
Met mij is het de voorbije maand veel beter gegaan als de vorige maand. Niet al te veel klachten, niet te veel stress/paniek, zo goed als niets meer opgezocht op internet. Ik probeer me zo rustig mogelijk te houden en voorlopig lukt me dat. Alhoewel er 1 dag in die maand was dat ik me wel zooooo gestresseerd had (in eigenlijk iets of liever iemand die het helemaal niet waard is) dat ik daar de ganse dag nog van geweten heb. Als ik daarvoor af en toe een harde buik had, had ik die nu de hele dag door. Mijn buik spande zich zo hard op en dat drukkende gevoel ging niet meer weg. Ook toen ik me neerlegde en probeerde te rusten hielp dit niet. Natuurlijk was ik toen wel een beetje angstig, want elke gyn had tot nu toe gezegd dat harde buiken niet mogen aanhouden. Dus... ben ik de dag nadien voor alle zekerheid even naar de vroedvrouw geweest om aan de monitor te hangen. Daar maten ze met een machine de frequentie van de harde buiken en natuurlijk had ik er toen bijna geen last meer van. Ook zochten ze naar de hartjes, maar konden deze niet vinden. Dat was blijkbaar vrij moeilijk met een tweeling, zei de vroedvrouw. Maar nadien moest ik toch nog op controle bij de gyn zelf, wat ik eigenlijk niet had gedacht. Ik dacht dat ik enkel even aan de monitor zou moeten hangen. Maar des te beter, dan wist ik nadien zeker of alles in orde was of niet. En dit was gelukkig zo. Ze zei dat bij teveel harde buiken de baarmoederhals sowieso moest gecontroleerd worden, omdat dit een effect daarop kon hebben. Maar alle geluk was deze niet verweekt en kon ik met een gerust hart naar huis.
De rest van de maand is verder heel goed verlopen. We hebben nog wat spulletjes voor onze kleine meisjes gekocht. Nu moet er dringend aan de kinderkamer gewerkt worden. Deze moet nog geschilderd worden en spijtig genoeg is dit allemaal werk voor mijn vriend, vermits ik hier niet bij kan en mag helpen. Daarna moeten de meubeltjes nog gehaald en in elkaar gestoken worden, gordijnstokken opgehangen, gordijntjes gemaakt. Ik heb ook nog ongelooflijk veel spullen van mijn zus gekregen, die nog moeten gewassen en gesorteerd worden. En dan is het werk voor de doopsuiker, die ik volledig zelf in elkaar ga steken, alsook het geboortekaartje nog maken. Nog werk genoeg dus, maar fijn werk! Maar ik ga er allemaal toch niet te lang meer mee wachten, je weet nooit hoe het allemaal nog loopt en de laatste weken zou ik graag rustig en op m'n gemak willen doorbrengen in plaats van in hectische toestanden alles nog moeten afwerken.
Zo, ik hoop dat de komende maanden nog even goed mogen verlopen. Tot binnenkort!
Abonneren op:
Posts (Atom)