Ik zit nu wel met de grote schrik dat ik serieuze cystes zal aangemaakt hebben. Toen ik met de hormonenstimulatie bezig was (buiten IVF) en slechts 1 ampulle Menopur moest spuiten, kreeg ik 9/10 een cyste, waardoor ik een maand, twee maanden moest wachten vooraleer verder te kunnen, totdat deze spontaan verdween. Dus... die behandelingen hadden normaal 6 maanden moeten duren, maar door die cystes ben ik daar een jaar mee bezig geweest. Dus, nu is mijn schrik dat ik dubbel zo groot of dubbel zo veel/agressieve cystes gekregen heb (want bij deze IVF kreeg ik een dubbele dosis hormonen) en volgende maand (na sowieso een maand te rusten) weer niet verder kan. Dat is het moordende, dat wachten en niets kunnen doen, wetende dat er op het einde van die maand geen resultaat is, want je hebt niets kunnen doen.
Ik weet dat het toeval zou geweest zijn moest de 1ste keer gelukt zijn, maar toch hoopte ik maar. Elke avond vanaf de eerste dag van de behandeling stond er een kaarsje te branden, waarbij ik me elke keer weer goede moed insprak: "Deze keer zal het lukken, deze keer zal ik zwanger zijn." Maar het heeft allemaal niet geholpen. De kaarsjes van mama en m'n zus hebben ook niet geholpen.
Ik ben eigenlijk helemaal niet spiritueel aangelegd, maar op de duur probeer je alles. Nu zou ik die stomme kaars in frut vaneen willen stampen...
Soms denk ik dat ik altijd kinderloos zal blijven en ik weet dat ik de moed niet mag laten zakken, maar ik word ouder en ouder. Ik wou helemaal geen mama zijn als dertiger. Ik heb dit allemaal zo niet gewild. Maar dit stom lijf wilt precies niet mee. Waarom blijft dat embryootje toch niet hangen??? Ik weet dat ik met verklevingen zit, maar voor de rest is alles prima in orde.
Het waren dan ook ideale omstandigheden. Een topembryo, goed gereageerd op de medicatie, niet te veel last, pu en tp goed verlopen,... En toch niets. We hadden alles gedaan zoals het moest, maar toch niets... Heeeeeel frustrerend!
Nu moet ik weer proberen uit de put te geraken, mezelf weer oprapen en verder gaan. Maar het is zo moeilijk en het wordt elke maand, elke keer moeilijker en moeilijker. Toch geef ik de moed nog niet op, tot we alles geprobeerd hebben wat kan.
Maar als ooit de dag komt dat we alles geprobeerd hebben en er dan nog steeds niets is... Ik weet niet wie ik dan zal of kan zijn. Maar laten we daar nog niet te veel aan denken.
Liefje, ik heb het gisteren al gezegt , nooit de moed en hoop opgeven .je kent het spreekwoord hoop doet leven. Volgende keer lukt het zeker.mama
BeantwoordenVerwijderenIk weet het, maar het is van tijd verdomme moeilijk! Het is precies of er maar één onderwerp bestaat: waar je maar komt, het gaat altijd maar over 1 ding (baby's en zwangere vrouwen): moordend! Ik kan er echt niet over meespreken, da is gewoon te pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar we blijven nog altijd hopen ja...
pepske,
BeantwoordenVerwijderenlaat, maar wil toch even reageren. je bent een sterke dame! vergeet dat niet! je hebt het moeilijk en even moet je daar aan toegeven. maar idd, zoals zovelen het zeggen, je mag nu (nog) niet opgeven. en wat als je alles geprobeerd hebt en het mocht niet baten? daar ga je je ergens moeten bij neerleggen dat die kans (hoe klein ook) bestaat. ik ben toen plannen gaan maken, mocht ik mijn ivf pogingen opgebruikt hebben, wat dan. het vervangt nooit je onvervulde wens, maar het geeft misschien nieuwe perspectieven. anders hangen daar in de verte alleen maar donkere doemwolken en dat heb je nu echt niet nodig.
je gevoel over die eerste IVF ken ik ook. en het had gekund, dus je hoop was helemaal niet onterecht.
naast mijn doelen mocht het niets worden, probeer ik ook zoveel mogelijk korte termijndoelen voor ogen te houden, zonder mezelf te versmachten. dus niet van FM naar FM, maar tegen dan wil ik IVF 3 afgewerkt hebben, dan zomer en rustpauze en dan de volgende drie. en dan ga je gaan opdelen en zet je weer een doel binnen enkele weken. maar hang niet te veel 'waarde' aan die kleine korte zh bezoeken, die FM. Dat versmachtte mij, die waren veel te dicht bij, en het was alsof ik niets anders meer had in de week. terwijl als je iets verder durft te kijken, je ook de 'leuke' activiteiten ziet die je te wachten staan.
hopelijk heb je hier iets aan.
Tober
Hey Tober, bedankt voor jouw berichtje!
VerwijderenIk weet dat ik me sterk moet houden en de meeste dagen lukt me dat ook, totdat er zich weer een zwangere meldt, dan is het ff slikken. Ik probeer zeker plannen te maken, we zitten nog met ons huis dat nog niet volledig af is, dus daar zijn nog genoeg plannen voor en heb mezelf een nieuwe hobby gevonden :0)
Over die FM zit ik niet zoveel in, maar de periode na de TP was echt een hel (hoor je veel he) en het telefoontje van de gyn van "niet zwanger" was voor mij een diepe put. Maar toch merk ik dat ik er sneller overheen kan. Het is moeilijk, heel moeilijk, maar ik pik de draad sneller op. Dat leer je ondertussen wel na 4 jaar denk ik. Enfin, mss is dit maar tijdelijk en komt er een tijd dat het weer wat moeilijker gaat, maar tot nu toe probeer ik me sterk te houden.
Ik hoop dat jij ook ten volle kan genieten van de zwangerschap en dat ik jou binnenkort mag vervoegen :0)
Groetjes!