En het ziekenhuisverhaal gaat verder (deel 2)

...en wou me daarom nog steeds heel goed opvolgen. Daarom moest ik elke dag aan de monitor komen om de beebjes goed in het oog te houden. Ondertussen waren er twee dagen voorbij en had ik ons bovenste beebje niet meer gevoeld. Daarom wou de gyn nog eens op de echo zien en ook daar bewoog ze zo goed als niet. Twee dagen was ik naar huis gemogen, maar na die twee dagen wou ze me toch opnieuw laten opnemen om me 3x per dag terug te kunnen monitoren. Ze vond het verontrustend dat ze zo weinig wogen, dan eentje dat niet meer beweegt en het is sowieso een risicovolle zwangerschap omdat het een tweeling is... Thans al de rest was nog steeds in orde: navelstrengdoorbloeding oke, nog veel vruchtwater, hartjes in orde. Toch wou ze geen risico's nemen. "Ik zou ni willen dat er iets gebeurt, je hebt al vijf jaar moeten wachten."zei ze. Oh nee, zei ik, dat overleef ik nooit!!!
Dus...hier liggen we weer... Voor de derde keer de kliniek in. De gyn hoopt dat ik het nog een of twee weekjes volhoud. Ik ben nu 35 weken en in principe zouden ze kunnen komen, maar omdat ze zo licht zijn, hoop ik toch ook dat we het nog even volhouden, zodat ze nog wat kunnen bijkomen.
De weken mogen van mij voorbij vliegen. Want nu begint het toch wel zwaar te worden. Ondertussen ben ik 21 kg zwaarder! Heel mijn lichaam zit vol vocht en heb verschrikkelijke bekkenpijn door al 7 weken plat te liggen. Ook staan mijn onderbenen vol rode stipjes wat blijkbaar bloeduitstortingen zijn door het gewicht van mijn buik. Dus...het mag gaan afkorten, dat ik van deze kwaaltjes verlost ben en eindelijk onze twee prutskes in mijn armen kan sluiten. Ik kan haast niet meer wachten op deze mooie dag. Ik duim nog steeds elke dag dat alles goed zal aflopen en wij binnenkort eindelijk kunnen genieten als gezinnetje!