Minder goed nieuws...

Gisteren was het weeral tijd voor een nieuwe echo, die van 28 weken. Natuurlijk weer heel de dag spannend afwachten, want wij mogen pas 's avonds als laatste komen, vermits deze echo toch snel een uur in beslag neemt. Eigenlijk was de voorbije maand goed meegevallen, niet teveel klachten, het nog steeds rustig aan gedaan...
Maar toch was het deze keer niet zo goed. Als eerste controleerde ze mijn baarmoederhals en deze was serieus aan het inkorten: van 3,8 cm vorige keer naar nu nog 3 cm. 3 cm was nog net het minimum, als ik daaronder kwam, moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis. Ze vroeg of ik of veel harde buiken had en ik vond persoonlijk dat deze fel geminderd waren. Ook geen bloedverlies of krampen. Alleen een beetje last van mijn rug, maar dat kon ook gewoon rugpijn zijn, dus... Schrok ik wel een beetje van dit resultaat. Ze nam een uitstrijkje dat grondig onderzocht ging worden, mijn urine werd gecontroleerd, ik moest een suikertest doen en werd een uur lang aan de monitor gelegd. De vroedvrouw probeerde de twee hartjes te zoeken, maar dat was echt wel moeilijk. Eentje liet het gemakkelijk vinden, maar het ander (waar de placenta voorlag) zo goed als niet. Heel af en toe was er eens een "bonkje" te horen, maar dan sloegen die twee hartjes door elkaar, dus een gebonk tot en met... Ook werd er een machientje op mijn buik aangesloten om de harde buiken te meten, maar net zoals ik dacht had ik tijdens dat uur twee hele kleine puntjes op,de grafiek en was het voor de rest plat. Dus eigenlijk zo goed als niets. Pff, ik vind het echt raar! Wanneer ik allerlei klachten heb en me ongerust zit te maken, zijn de controles goed. Als ik denk dat alles in orde is, is het weer het tegenovergestelde... Nu moet ik wel elke week terug op controle gaan, want als het nog meer inkort, zal ik moeten blijven vrees ik. Ik was even helemaal van de kaart gisteren. Maar ze zei om nog niet te panikeren, dat het nog 3 cm was en niet 1 cm bijvoorbeeld. Weeenremmers waren ook nog niet nodig. Ze wou dit zo lang mogelijk uitstellen, want die medicatie werkt ook,maar voor een bepaalde tijd.
Goed dat met de beebjes zelf tot nu alles nog in orde was. Ze heeft weer heel veel nagekeken waaronder hartje, niertjes, ruggengraat, alle lichaamsdelen. Alles was goed. Ze hadden beiden ook nog genoeg vruchtwater en wogen nu 1064 en 1085 gram wat pal op het gemiddelde lag voor deze termijn. Beter kon niet zei ze, maar we moesten er wel rekening mee houden dat ze waarschijnlijk wel onder het gemiddelde gaan zakken, omdat het natuurlijk een tweeling is. Het gebeurt zelden dat iemand twee kindjes van 3500 gram op de wereld zet...
En nu heb ik dus platte rust voorgeschreven gekregen. Toen ik vroeg of dat ik de hele dag echt plat moest liggen, zei ze dat ik natuurlijk af en toe wel eens recht op een stoel,mocht zitten. Maar ik mocht voor de rest niets meer doen, niet poetsen, niet koken, niet winkelen, niets. Enkel nog plassen en douchen. Dus...alles komt nu op de schouders van mijn vriend en mijn ma. Ik vind het echt frustrerend dat ik niet meer kan helpen en alleen maar kan toekijken, maar als het moet, moet het! Alles voor onze twee beebjes, in de hoop dat ze het zo lang mogelijk volhouden in mijn buikje!
Deze week gingen we normaal ook de kinderkamer in orde brengen, maar ik zal daar helaas niet aan kunnen meehelpen. Dat vind ik echt jammer, had daar zo naar uitgekeken om alles mooi aan te kleden. Nu moet ik rekenen op de goede smaak van vriend en familie... Maar goed, laat ze hun gang maar gaan, ik ga me enkel focussen op het rusten en het rusten en het rusten en duimen en hopen dat onze twee meisjes goed bijkomen en nog zo lang mogelijk blijven zitten!!!