24 weken gepasseerd!

Voilà, weer een echo rijker! Vorige week hebben we onze twee beebjes nog eens fijn kunnen bewonderen. Deze keer was het niet zo'n uitgebreide echo als de vorige keer, maar alles leek er goed uit te zien. In mijn zwangerschapsdagboek stond dat ze waarschijnlijk rond de 500g zouden wegen, dus ik dacht dat ze rond de 450g zouden zitten, iets minder omdat het een tweeling is. Maar toen de gyn alles had gemeten, kwam ze op een gewicht van 630 en 650g. Wauw, dacht ik meteen!! Dat is echt wel goed. Alhoewel er op het schermpje bij kwam te staan dat ze dan net nog geen 24 weken oud zouden zijn, vond ik dit echt een fantastisch gewicht.
Toen ze (ondertussen voor de 3de keer) nog eens het geslacht wou checken, zag ze bij het eerste meteen dat het zeer duidelijk een meisje was. Maar het andere kon ze niet goed controleren, omdat de beelden van de eerste erdoorheen kwamen. Ze worden nu vrij groot en de beelden schuiven een beetje over elkaar heen, waardoor het voor haar soms moeilijk onderscheid te maken is tussen de twee. En wij zien uiteraard niets anders als ledematen over, door en langs elkaar :s "Maar ja, ik heb het de vorige twee keren wel heel duidelijk gezien dat het ook een meisje was, dus zal het wel kloppen." zei ze. Dus daar gaan we dan maar vanuit.

Met mij is het de voorbije maand veel beter gegaan als de vorige maand. Niet al te veel klachten, niet te veel stress/paniek, zo goed als niets meer opgezocht op internet. Ik probeer me zo rustig mogelijk te houden en voorlopig lukt me dat. Alhoewel er 1 dag in die maand was dat ik me wel zooooo gestresseerd had (in eigenlijk iets of liever iemand die het helemaal niet waard is) dat ik daar de ganse dag nog van geweten heb. Als ik daarvoor af en toe een harde buik had, had ik die nu de hele dag door. Mijn buik spande zich zo hard op en dat drukkende gevoel ging niet meer weg. Ook toen ik me neerlegde en probeerde te rusten hielp dit niet. Natuurlijk was ik toen wel een beetje angstig, want elke gyn had tot nu toe gezegd dat harde buiken niet mogen aanhouden. Dus... ben ik de dag nadien voor alle zekerheid even naar de vroedvrouw geweest om aan de monitor te hangen. Daar maten ze met een machine de frequentie van de harde buiken en natuurlijk had ik er toen bijna geen last meer van. Ook zochten ze naar de hartjes, maar konden deze niet vinden. Dat was blijkbaar vrij moeilijk met een tweeling, zei de vroedvrouw. Maar nadien moest ik toch nog op controle bij de gyn zelf, wat ik eigenlijk niet had gedacht. Ik dacht dat ik enkel even aan de monitor zou moeten hangen. Maar des te beter, dan wist ik nadien zeker of alles in orde was of niet. En dit was gelukkig zo. Ze zei dat bij teveel harde buiken de baarmoederhals sowieso moest gecontroleerd worden, omdat dit een effect daarop kon hebben. Maar alle geluk was deze niet verweekt en kon ik met een gerust hart naar huis.

De rest van de maand is verder heel goed verlopen. We hebben nog wat spulletjes voor onze kleine meisjes gekocht. Nu moet er dringend aan de kinderkamer gewerkt worden. Deze moet nog geschilderd worden en spijtig genoeg is dit allemaal werk voor mijn vriend, vermits ik hier niet bij kan en mag helpen. Daarna moeten de meubeltjes nog gehaald en in elkaar gestoken worden, gordijnstokken opgehangen, gordijntjes gemaakt. Ik heb ook nog ongelooflijk veel spullen van mijn zus gekregen, die nog moeten gewassen en gesorteerd worden. En dan is het werk voor de doopsuiker, die ik volledig zelf in elkaar ga steken, alsook het geboortekaartje nog maken. Nog werk genoeg dus, maar fijn werk! Maar ik ga er allemaal toch niet te lang meer mee wachten, je weet nooit hoe het allemaal nog loopt en de laatste weken zou ik graag rustig en op m'n gemak willen doorbrengen in plaats van in hectische toestanden alles nog moeten afwerken.
Zo, ik hoop dat de komende maanden nog even goed mogen verlopen. Tot binnenkort!